Ha? Ano daw? Pakiulet? Bingi ako eh. Namumuo na ata mga tutuli ko. Tama ba ang narinig ng mga baluga ko?
AKO?!
Malamang ako. Nagpakapagod akong maglaro ng DOTA at makipagpustahan sa mga kapitbahay ko para lang pambili ng mga materials. Pati na rin sa isang boquet ng roses na ibibigay ko sa kanya mamaya. Nagpapakamartyr ako para sa kanya. Kasi, labs ko siya. Ahihi. Kinilig naman ako. Ganun pala kapag in love ka na. Gagawin mo ang lahat para mapasaya siya kahit kaunti lang. Alam kong may mas mahigit pang magpapasaya sa kanya. Syempre, si Papa Gino niya. Ang macho gwapito. Ang kontrabida. Baka siya ang dahilan kaya ang mga bakla sa school ay nagkaroon ng chenelyn apocalypse [away ng mga bakla] kanina. Tapos, kailangan mo rin masaktan. Tapos, kaibigan lang pala ang tingin sa akin ni Ava. Ansaket nown! Hay, pag-ibig nga naman.
Napatingin ako sa mata ni Ava. Nagniningning parang mga bituin. Parang may nais sabihin. Nagtitigan kami ng matagal hanggang sa magkatuyuan ang mga eyebols namin. Napakaganda niya. Simula nang nakita ko siya na nagtatumbling sa corridor tapos kita ang pink underwear niya, nahulog na ang loob ko sa kanya. Kinuha niya ang aking puso ng walang paalam. Dahil sa kanya, natuto akong umibig. Puro crush lang ang kaya ko dati. Weak kasi ako pagdating sa mga ganito. Weakness ko ang mga babaeng tulad ni Ava. Hay. Ang cute cute naman ni Ava. Sarap patayin. Sana cute din ako.
Ngitian ako ni Ava ng matatamis na ngiti. Makapagpigil hininga. Yung tipong malulusaw ka na. Nginitian ko rin siya ng aking killer smile. Hehe. Ganito na lang ba kami? Magtititigan, magngingitian at walang kibuan. Ako na nga ang babasag ng katahimikan na namumuo sa aming kapaligiran. Yeba! Anlalim nun ah.
"Ahm. Ava, may gusto sana akong ipagtapat sa'yo." sabi ko.
Sasabihin ko na nga sa kanya ang totoo. Malungkot nga naman kung iisipin pero ano naman ako para angkinin siya ng buong-buo. Nandyan naman si Papa Gino niya para mahalin siya. Hindi niya naman ako kailangan eh. Kasi hindi naman niya ako hinangad na mahalin.
"Ano iyon?" tanong sa akin ni Ava. Halatang excited, nanlaki ang mata na parang mahuhulog na.
Eto na. Sana naman, hindi siya mandiri sa akin.
"Lilipat na ako ng school. Doon daw sa exclusive for boys. Hindi ko alam kung bakit eh. Pero sabi ng nanay ko mas mabuti kung doon daw ako mag-aral. Gusto ko lang sabihin na salamat sa mga siomai na binibigay mo. Ma-mimiss ko yun." sabi ko.
Ngumiti ako pero halata ang lungkot sa mukha ko.
"Ha?! Bakit naman ngayon pa sa gitna ng semester? Graduating na tayo eh! Tapos lilipat ka pa! Sabihin mo sa nanay mo na ayusin niya ang pag-iisip niya kasi graduaing ka na! Lalong mahihirapan ka kung lilipat ka pa ng ibang school. Paano na ang transcript mo?! Syempre magugulo yon! Mahirap din mag-adjust! Tsaka madaming bakla sa exclusive. Malalahian ka lang nila doon! Ano ba?! Bakit hindi mo pigilan ang nanay mo na ilipat ka! Paano na kaming mga kaibigan mo?! Paano na ako niyan?! Wala na akong makakasama at mabibigyan ng pagkaen tuwing lunch! Ano ba?! Ayusin mo!" sigaw ni Ava sa mukha ko. Galit na galit na galit.
Ganyan pala si Ava. Natigilan ako. Bakit kailangan niyang isali ang nanay ko sa usapan eh gusto lang naman niya ng mabuting pag-aaral para sa akin. At galit pa siya. Ang sakit naman. Kakausapin ko na lang siya ng masinsinan. Walang sigawan. Pero ang sakit talga nun. Sapol ako.
"Wag mo na sanang isama ang nanay ko sa usapan. Tsaka bakit sobrang affected ka? Sobra ka naman kung sigawan mo ako. Paano ka na? Bakit? Tingin mo ba sobra kang importante sa akin? Oo, kaibigan nga kita. Pero kung umasta ka para kang syota ko. Wala ka nang magagawa. Ganyan ka pala Ava." sabi ko.
Nakita kong tumulo ang mga luha niya. Hindi ko naman sinasadya na paiyakin siya. Tama nga naman siya. Graduating na kami. Anong magagawa ko eh yun yung sinabi ng hinayupak kong nanay. Ayan, tuloy. Kasalanan din niya. Kung hindi niya ako sinigawan, hindi sana mangyayari 'to.
"Alam mo Ava, nagpakapagod ako para sa mga nakikita mo ngayon. Tumakas ako kagabi para makabili ng bulaklak mo na nakalagay sa locker mo. Nagmakaawa pa ako sa tindera dun kasi magsasarado na sila. Tapos, yung mga perang pambili ng mga materials na pinanggawa ko sa mga arrows, pinagpaguran ko 'yon. Nakipag-pustahan ako sa mga nag-dodota. Hindi ako pumipikit para manalo lang. Sumakit mga mata ko para lang doon.Yung perang napanalunan ko, pinambili ko ng mga papel. Pinagpuyatan kong gawing maganda at kaakit-akit ang mga arrows. Tapos, pinakiusapan ko lahat ng mga adviser para sabihin sa klase nila na 'wag munang palabasin ang mga estudyante para masundan mo ng maayos yung mga arrows. Madaming teachers na nag-comment sa akin na masyado pa akong bata para sa mga ganitong bagay. Masyadong bata para mahalin ka. Anong magagawa ko? Eh tanga at bobo ako. " sabi ni Kaleb.
Walang masabi si Ava. Natulala lang at umaagos ang kanyang luha. At ang mga huling salita ni Kaleb ay:
"Ginawa ko ang lahat 'yon para sa'yo kasi mahal kita."
Andrama naman namin. Umalis na ako sa kinatatayuan ko at tumungo na sa classroom. Sana uwian na. Gusto ko nang mahiga sa kama para makapagpahinga at magtago sa ilalim ng kumot. Tapos biglang susulpot yung the grudge. Exciting!
GINO'S POV
"AY! Andameng papables doon. Puntahan ko nga sila.Hmm. Sarap siguro nilang papakin. Ang gusto ko sa kanila yung may malalaking hinaharap! Wahaha. Ang aga-aga, bineberde utak ko. Nyehehe. Kelan kaya ako makakapam-boys? Wala pa akong pera ngayon eh. Sana magkaroon ako ng jowa. Dapat hindi lalagpas sa 2 ang peklat at matambok ang wetpaks." sabi ko sa loob-looban ko.
Oo. I'm a girl trapped inside a man's body. Hindi ko talaga kaya 'to. Ayoko nang magtago. Shet! Nadapa ako. Sayang naman ang mga kuko kong nakatago sa mga uber kapal kong rubber shoes. Hindi na siguro makahinga ang mga fingers ko dun. Matanggal nga muna.
"Hi cutie!" bati ko sa mga naghihingalo kong fingers sa paa.
Sinuot ko ang aking Ipanema slippers. Wala nang kwenta ang Havaianas ngayon. Masyado na silang overrated at naaabot na ng mga social climbers. Pero, may one true love ako eh. Syempre, sino pa ba?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit. Duis ligula lorem, consequat eget, tristique nec, auctor quis, purus. Vivamus ut sem. Fusce aliquam nunc vitae purus.
Post a Comment